WSPOMNIENIE O ŚW. ANDRZEJU BOBOLI - PATRONIE ARCHIDIECEZJI WARMIŃSKIEJ

Pośród wielu  postaci historycznych związanych z obszarem Warmii, w sposób szczególny rysuje się sylwetka Andrzeja Boboli. Urodzony w 1591 roku w Strachocinie (woj. podkarpackie, powiat sanocki), na Warmię trafił jako bardzo młody człowiek, by pobierać nauki w - oddalonym o jedyne kilkadziesiąt kilometrów od Barcikowa - braniewskim Collegium Hosianum. Tę znaną z wysokiego poziomu kadry naukowej, prowadzoną od roku 1565, jezuicką uczelnię  cechował rozszerzony program nauczania i międzynarodowa społeczność studentów. Młody Bobola przyjechał do Braniewa w 1606 roku i przez kilka kolejnych lat tutaj studiował. Po ukończeniu dwudziestego roku życia zgłosił się do Towarzystwa Jezusowego w Wilnie i odbył tam nowicjat, czyli pierwszy etap tzw.formacji zakonnej.

W jej początkowym okresie przeszedł trzy próby: pielęgnował chorych w szpitalu, katechizował na placach i ulicach oraz wędrował do Wilna, odbywając tak zwaną „próbę pielgrzymią" lub też „próbę żebraczą".  W czasie takiej wędrówki, pielgrzym zdany jest wyłącznie na łaskę obcych sobie ludzi. Musi w pokorze poprosić o jedzenie, nocleg i wszelką pomoc. Musi także w pokorze przyjąć odmowę udzielenia mu wsparcia i pójść dalej. Po kilku latach Bobola powrócił do Braniewa już w roli wykładowcy. I był to dopiero początek wędrówki Andrzeja Boboli - jezuity. Na jego drodze znalazły się Pułtusk, Nieśwież, Bobrujsk, Płock, Warszawa, Łomża, Wilno, Pińsk (na terenie obecnej Białorusi). Tam gdzie pracował, dawał sie poznać, jako żarliwy mówca i cierpliwy spowiednik. Był także człowiekiem odważnym, charyzmatycznym i wytrzymałym. Jego biografowie wskazują, iz targała nim gwałtowność, cechowały upór i wyrazistość poglądów. Bywał wyniosly i niecierpliwy. Z tymi przywarami musiał Bobola walczyć. Nazwano go Łowcą dusz, a stało się tak dlatego, iż wielu wyznawców prawosławia za sprawą Boboli przeszło na katolicyzm. Nie mogło się to podobać mieszkańcom sąsiadującej z terenami działań Boboli Rusi. Nasilające sie najazdy kozackie i zdobycie przez Kozaków Pińska stały się tłem późniejszego dramatu. Pojmano wówczas wielu jezuitów, a wśród nich Andrzeja Bobolę. Poddano go torturom, których szczegółowy opis wzbudza ogromny smutek. Został zamordowany 16 maja 1657 roku. Jego ciało zostało pochowane w podziemiach klasztornego kościoła w Pińsku. Pamięć o nim wróciła po prawie pięćdziesięciu latach, gdy wielu ludzi za jego przyczyną doznawało cudów i łask. Proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 1712 i trwał wskutek zawirowań historycznych aż do 1853 roku. Kanonizacji Andrzeja Boboli dokonano w 1938 roku. Jego relikwie znajdują się w warszawskim kościele jezuitów. Od 2002 roku święty Andrzej Bobola nosi tytuł patrona Polski, a jego święto przypada 16 maja w pamiątkę jego śmierci.