Rzecz o Lejli, czyli długa lekcja wrażliwości

Od wiosny nasza Społeczność opiekowała się kotką, której Uczniowie nadali imię Lejla. Lejla towarzyszyła nam w codziennej szkolnej rzeczywistości. Rano witała nas na przystanku autobusowym i biegła razem z nami pod budynek starej Zientarówki. Dzień zaczynaliśmy  od napełnienia miseczki Lejli karmą. Towarzyszyła nam do końca lekcji. Łagodna, wdzięczna, bardzo proludzka.Z ogromną ufnością czekająca na swojego człowieka. Zupełnie jakby nie pamiętała, że to człowiek skrzywdził ją wcześniej wiele razy. Zbudowaliśmy dla niej domek i szukaliśmy kogoś, kto dałby jej dobre schronienie. Niestety, my sami, nie mogliśmy jej przygarnąć ponieważ każdy z nas stworzył już dom dla kilku innych zwierząt. Wiedzieliśmy także, że od samego początku, przesympatyczne Panie z barcikowskiego sklepu, dbają o Lejlę podczas naszej nieobceności. Jednak pewnego dnia Lejla nie przywitała nas na przystanku. Nie było jej w poniedziałek, wtorek i przez kolejne dni. Zaczęliśmy jej szukać. Pytaliśmy w sklepie, wołaliśmy w wąwozie i powoli traciliśmy nadzieję. Na naszym profilu FB zamieściliśmy ogłoszenie o zaginięciu naszego kota. I nagle otrzymaliśmy wiadomość, że nasza Lejla jest widywana w okolicach ulicy Orła Białego w Dobrym Mieście. Dzięki dobrym ludziom, którzy karmili ją przez ten czas, przetrwała pierwsze mroźne dni. Dzięki dobrym ludziom - Pani Justynie i Panu Patrykowi - Lejla znalazła kochający dom. Dom, w którym czuje się bezpieczna i jest otaczana troską i miłością.

Spotkanie Lejli stało się długą lekcją wrażliwości. Niektórzy z nas egzamin z tej lekcji zdali, inni nie. No cóż.Wiele lat temu hinduski myśliciel i polityk Mahatma Ghandi powiedział, iż „Stopień rozwoju cywilizacji wyraża się stosunkiem człowieka do zwierząt". Mamy w tej kwestii wiele do zrobienia. Chcemy serdecznie podziękować Pani Justynie i Panu Patrykowi za pokochanie Lejli. Dziękujemy Wszystkim, którzy opiekowali się Lejlą przez ostanie pół roku. Dziękujemy za Waszą wrażliwość i zrozumienie.